Μια ιστορική αναδρομή στους Ιούς υπολογιστών timeline

Η σκέψη ότι ένα πρόγραμμα μπορεί να αναπαράγει τον εαυτό του έγινε το 1949, από τον πατέρα της πληροφορικής John von Neumann, στο άρθρο του “Theory of Self-Reproducing Automata” που δημοσιεύθηκε το 1966. Σε αυτή την σκέψη βασίζεται η λογική των περισσοτέρων ιών υπολογιστών.

Ένας ιός που ονομάζεται Rabbit (κουνέλι) εξαπλώνεται στο δίκτυο και παράγει αντίγραφα του εαυτού του, μειώνοντας την επίδόση του υπολογιστή, μέχρι να κολλήσει τελείως.

Εμφανίστηκε το 1971 και είναι ο πρώτος γνωστός ιός των υπολογιστών. Δημιουργός ήταν ο Bob Thomas. Προσέβαλε τους PDP-11 υπολογιστές που ήταν συνδεδεμένοι με το APRANET, είναι ο πρόγονος του σημερινού internet. Μετά την προσβολή, εμφάνιζε το μήνυμα “I’m the creeper, catch me if you can!” στην οθόνη του υπολογιστή. Μπορούσε να αντιγράψει το εαυτό του αλλά γενικά ήταν ακίνδυνος. Για να σβήσεις τον ιό ένας άλλος κώδικας δημιουργήθηκε, ο Reaper, και είναι το πρώτο γνωστό antivirus.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, εμφανίσθηκε ένας ιός υπολογιστών που έμεινε γνωστός με το όνομα Brain και ήταν δημιούργημα δύο Πακιστανών ονόματι Basit και Amjad Alvi, οι οποίοι όταν ανακάλυψαν ότι το πρόγραμμα για υπολογιστή (λογισμικό) που είχαν δημιουργήσει αντιγραφόταν παράνομα από κάποιους άλλους, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα μικρό πρόγραμμα το οποίο αντέγραφε τον εαυτό του και εμφάνιζε ένα προειδοποιητικό μήνυμα copyright σε κάθε παράνομο αντίγραφο που έκαναν οι πελάτες τους.

Το 1982 δημιουργήθηκε από τον 15χρονο μαθητή Rich Skrenta, ο ιός Elk Cloner, που μεταδιδόταν μέσω δισκέτας και προσέβαλε υπολογιστές Apple II. Μετά από κάθε 50 φορές που κάποιος χρησιμοποιούσε την δισκέτα, εμφανιζόταν στην οθόνη ένα ποίημα γραμμένο από τον μαθητή.

Όλα, σχεδόν, ξεκίνησαν το 1988 και τον Morris. Στις 2 Νοεμβρίου του 1988, ο Robert Tappan Morris, μεταπτυχιακός φοιτητής της επιστήμης υπολογιστών του πανεπιστημίου Κορνέλ, εξαπέλυσε ένα σκουλήκι που έγινε γνωστό ως “σκουλήκι Morris”, διαταράσσοντας ίσως και το 10% των υπολογιστών του Διαδικτύου τότε. Το 1989 ο Morris ήταν ο πρώτος άνθρωπος που κατηγορήθηκε με βάση νόμο των ΗΠΑ περί Ηλεκτρονικής Απάτης και Κατάχρησης.

Αν ο χρήστης έκανε το λάθος να ανοίξει το επισυναπτόμενο αρχείο, ο ιός ενεργοποιείτο, αναπαρήγαγε τον εαυτό του και έστελνε ένα ανάλογο μήνυμα στους πρώτους 50 παραλήπτες που έβρισκε στο βιβλίο διευθύνσεων. Προξένησε ζημιές εκατομμυρίων δολαρίων. Το 2002 αμερικανικό δικαστήριο καταδίκασε σε φυλάκιση 20 μηνών τον David Smith, τον δημιουργό του ιού Melissa. Η ποινή θεωρήθηκε ελαστική καθώς συνεκτιμήθηκε η προσφορά του δράστη στην ανίχνευση και τον εντοπισμό άλλων ιών.

Ένα e-mail με θέμα «Σ’ αγαπώ» ήταν ο λόγος που το Πεντάγωνο, η CIA και το Βρετανικό Κοινοβούλιο υποχρεώθηκαν να «κατεβάσουν» τους mail server τους το 2000. Οι απανταχού «ερωτοχτυπημένοι» άνοιγαν το μήνυμα και το συνημμένο «ερωτικό γράμμα» διαδίδοντας τον ιό. Μέσα σε οχτώ μέρες υπήρχαν 50 εκατομμύρια μολυσμένοι υπολογιστές και ζημίες 5,5 δις δολαρίων. Ως δράστης συνελήφθη ένας 23χρονος από τις Φιλιππίνες, ο οποίος ισχυρίσθηκε ότι δεν δημιούργησε τον ιό αλλά ότι απλά τον βελτίωσε.

Προσβάλλει 359 χιλιάδες υπολογιστές. Ήταν ο πρώτος μιας σειράς ιών που εκμεταλλεύονταν μια αδυναμία γνωστή ως buffer overflow, εμποδίζοντας τη σύνδεση στο Ίντερνετ. Στα θύματα συγκαταλέγονται ο web server του Λευκού Οίκου και ένα σωρό website που είδαν την αρχική του σελίδα να γράφει «HELLO! Welcome to http://www.worm.com! Hacked By Chinese!».

Γονάτισε το διαδίκτυο προσβάλλοντας 75 χιλιάδες υπολογιστές. Ανάμεσα στα θύματα ήταν το κορεατικό πρακτορείο ειδήσεων Yohhap που αναγκάστηκε να κλείσει για ώρες. Ο ιός ήταν τόσο επιθετικός που στο μικρό διάστημα της παρουσίας του πολλές χώρες το εξέλαβαν για οργανωμένη επίθεση εναντίον τους. Ο Slammer, γονάτισε το διαδίκτυο προσβάλλοντας 75 χιλιάδες υπολογιστές.

Το Γαλλικό Πρακτορείο ειδήσεων έκλεισε όλες του τις δορυφορικές επικοινωνίες για ώρες, η Delta Air Lines ακύρωσε αρκετές υπερατλαντικές πτήσεις, το Βρετανικό Λιμενικό έμεινε χωρίς ηλεκτρονικούς χάρτες ενώ ζημιές υπέστησαν μεγάλες εταιρείες όπως η Goldman Sachs και οργανισμοί όπως το Γερμανικό Ταχυδρομείο και η Κομισιόν. Ο συγγραφέας του ιού ήταν ένας Γερμανός φοιτητής πληροφορικής ονόματι Σβεν Γιάσαν. Δικάστηκε με βάση τον νόμο περί ανηλίκων.