Augustus

Augustus geboren

63 BCE

Augustus is geboren op 23 september 63 v Chr. Hij is geboren in Rome

Afkomst van Augustus

63 BCE

Augustus is geboren in Rome. Gaius Octavianus senior werd als eerste lid van hun familie in de Senaat waren gekomen. Rijk als hij was het zeer waarschijnlijk dat hij daarvoor gewoon kiezers had omgekocht, want de late Republiek leed sterk onder corruptie en slecht functionerende bestuurssystemen. Octavius senior was getrouwd met Atia Balba Caesonia, de dochter van Caesars zus Julia Caesaris. In 63 v. Chr. werd Octavius junior geboren

Hoe augustus aan de macht kwam

44 BCE

In 44 v. Chr., Octavius was nu negentien, stierf ook Caesar die optrad als een soort tweede vader voor hem. Caesar had in zijn testament Octavius geadopteerd en benoemd tot erfgenaam van zijn privé-vermogen. Na de dood van Caesar zocht Rome naar een goede opvolger. Er waren drie belangrijke kandidaten, de jonge Octavius, de ex-onderbevelhebber van Caesar Marcus Antonius en Marcus Aemilius Lepidus. Samen begonnen ze uiteindelijk een triumviraat, een driemanschap.

De triumvirato

44 BCE

Toen Julius Caesar in 44 v. Chr. door Brutus en Cassius was vermoord, ontbrandde in Rome een machtsstrijd tussen Marcus Antonius (consul van Caesar), legeraanvoerder Lepidus en de toen 18-jarige Gaius Octavianus (die door Caesar testamentair was benoemd tot opvolger).

Opkomst in het republiek

44 BCE

Marcus Antonius eiste als onderbevelhebber van Caesar en dienst collega in het consulaat voor het jaar 44 v.Chr. de leiding over de factie van Caesar voor zich op. Zo weigerde hij het vermogen van de dictator aan Octavianus weg te geven.

Octavianus en Marcus' Antonius

42 BCE

Politiek succes was er voor Antonius en Octavianus, toen zij gezamenlijk Brutus en Cassius uitschakelden in de Slag bij Philippi (42 v.Chr.).

Strijd om het alleenheerschappij

39 BCE

Op aandringen van de senaat sloot Octavianus in 39 v.Chr. met Sextus Pompeius het verdrag van Misenum. Pompeius ontving Sardinië, Corsica, Sicilië en de Peloponnesus als machtscentrum, en daarenboven de garantie op een consulaat in het jaar 35. Sextus Pompeius was zijn tegenstander.

De veldtochten

34 BCE

Terwijl Octavianus van eind 35 tot begin 34 v.Chr. door kleinere veldtochten in Dalmatia een slagkrachtig leger vormde, voerde zijn rivaal een succesrijke strijd tegen de Parthen. Deze waren sinds 40 v.Chr. onder het bevel van Quintus Labienus, een aanhanger van de republikeinse zaak, in Syrië binnengedrongen. Antonius ging tevens een heftige verhouding met koningin Cleopatra VII van Egypte aan, voor wie hij in het jaar 32 v.Chr. de in Rome uiterst populaire Octavia verstootte.

Slag bij actium

31 BCE

Voor Octavianus was het van belang dat hij de strijd tegen een politieke tegenstander kon voorstellen als een oorlog van Rome tegen een buitenlandse vijand. De bevoegdheden van Octavianus en Antonius als triumviri waren formeel reeds op 1 januari 32 v.Chr. afgelopen en hun proconsulaire competenties bestonden nu nog provisorisch.

Augustus als princeps

27 BCE

Op 13 januari 27 v.Chr. begon in Rome een meerdaagse staatshandeling, die de noodsituatie van de burgeroorlog ook officieel als geëindigd verklaarde. Daardoor werd de oude orde van de republiek formeel hersteld, maar feitelijk werd een geheel nieuwe, monarchale orde gecreëerd: het principaat. Op voorstel van Lucius Munatius Plancus verleende de senaat Octavianus op 16 januari de nieuw gecreëerde eretitel Augustus.

Realiteit en propaganda

27 BCE

Octavianus zocht na zijn terugkeer de steun van de oude aristocratische gentes en begon daarom het aanzien van de republikeinse instellingen te verhogen. Hij liet 190 leden van de senaat uitsluiten, die niet als volgens hun stand zijnde werden beschouwd. Tegelijkertijd vulde hij de uitgedunde ranken van de senatoren weer op, door verdienstelijke personen in de patriciërstand te verheffen. Hij noemde zichzelf - als toonbeeld van bescheidenheid.

Inkomsthervorming

27 BCE

Augustus' publieke inkomstenhervorming had een geweldige uitwerking op het verdere succes van het Rijk. Augustus stelde voor het merendeel van het rijk consequente, directe belastingen aan Rome in, in plaats van de veeleisend variërende, met tussenpozen en enigszins willekeurige belastingen die elke provincia onder de voorgangers van Augustus moesten opbrengen.

Pax Romana

27 BCE

Pax Romana is Latijn voor ‘Romeinse Vrede’ en verwijst naar een periode van 200 jaar in de Romeinse geschiedenis.
Deze vrede begon toen keizer Augustus in 27 v.Chr. de macht greep in Rome. Daarvoor hadden er vele burgeroorlogen gewoed, maar Augustus luidde een tijdperk van stabiliteit in.
Hij bracht het aantal legioenen terug en verplaatste ze van Italië naar de provincies, zodat de machtige generaals niet de kans kregen om zich met het bewind van de keizer te bemoeien of in opstand te komen.

Keizer Augustus

27 BCE

Octavianus wil de republiek herstellen. De senaat doet dan precies wat hij hoopt. Ze geven de man die hen vrede bracht alle macht en de titel 'Augustus' (= 'Verhevene'). Octavianus/Augustus laat de volksvergadering en de senaat in naam bestaan, zodat niemand hem kan beschuldigen van alleenheerschappij. Maar in de praktijk heeft hij zoveel macht dat hij gezien kan worden als de eerste keizer van het Romeinse Rijk. Deze titel is afgeleid van Julius Caesar, Augustus' grote voorbeeld.

De opvolgingskwestie

23 BCE

Hoewel Augustus in bijna alle bronnen over zijn leven als goed uitziend man wordt afgeschilderd, had hij sinds zijn kinderjaren een zwakke gezondheid. Hij overleefde ternauwernood verscheidene ernstige ziekten, onder andere in het jaar 23 v.Chr., en het viel dan ook niet te voorzien dat hij de voor die tijd zeer hoge leeftijd van bijna 76 jaar zou bereiken

Morele politiek

20 BCE

Hoewel hijzelf in de jaren van zijn opkomst niet echt een voorbeeld van oud-Romeinse deugd was geweest - de gedwongen scheiding van de zwangere Livia van haar eerste echtgenoot is hiervan een voorbeeld - zag hij nu in het aanhalen van traditionele waarden een middel de morele verwarring als gevolg van de burgeroorlogen te helen. De waardigheid en autoriteit van de princeps vereisten natuurlijk, dat Augustus en zijn familie het goede voorbeeld gaven.Dit leidde uiteindelijk tot onenigheid.

De dood van Augustus

14 BCE

Nu Augustus zijn opvolging veilig had gesteld, kon hij met een gerust hart dood gaan. Dat deed hij dan ook op 19 augustus 14 n. Chr. Tijdens een van zijn reizen raakte hij aan de wat minder heroïsche ziekte diarree. Hij stierf in Nola, in het bijzijn van zijn vrouw Livia en een aantal haastig toegesnelde hoogwaardigheidsbekleders. Als een echte keizer stierf hij.