Ιστορία του Ηλεκτρισμού

Θαλής ο Μιλήσιος

600 BCE

Εξακόσια χρόνια π.Χ ένας Έλληνας μαθηματικός, αστρονόμος και φιλόσοφος, ο Θαλής ο Μιλήσιος, έκανε μερικά από τα πρώτα επιστημονικά πειράματα.
Σ' ένα από αυτά παρατήρησε ότι αν τρίψουμε κεχριμπάρι (δηλαδή απολιθωμένο ρετσίνι δέντρων) σε μετάξι ή μαλλί, αυτό παράγει σπινθήρες και αποκτά την ιδιότητα να έλκει μικρά κομμάτια χνούδι, άχυρο.

Ιστορία του Ηλεκτρισμού

Period: 600 BCE to 1900

Ηλεκτρικά φαινόμενα εμφανίστηκαν στο σύμπαν από τις πρώτες κιόλας στιγμές του. Πάνω από τέσσερα
δισεκατομμύρια χρόνια πριν, όταν δεν υπήρχε ίχνος ζωής στον πλανήτη μας, εμφανίστηκαν οι πρώτες
αστραπές στον ουρανό. Τα ηλεκτρικά φαινόμενα παίζουν σημαντικό ρόλο και στη λειτουργία των
οργανισμών.

William Gilbert

1600

Στην Αγγλία γύρω στο 1600 μ.Χ ο Γουίλιαμ Γκίλμπερτ (William Gilbert), προσωπικός γιατρός της Βασίλισσας Ελισάβετ Α', ήταν ένας από τους πρώτους που διερεύνησαν τα ηλεκτρικά και μαγνητικά
φαινόμενα, πολλά από τα οποία περιέγραψε στο βιβλίο του "De Magnete".
Ο Γκίλμπερτ ήταν ο πρώτος που έκανε τη σωστή παρατήρηση ότι υπάρχουν δύο είδη ηλεκτρισμού,
ενώ ακόμη εφεύρε το ηλεκτροσκόπιο και πρωτοχρησιμοποίησε τον όρο "ηλεκτρικός".

Όττο Βαν Γκέρικε (Otto Van Guericke)

1672

Η κατασκευή της πρώτης ηλεκτροστατικής μηχανής έγινε το 1672 από το Γερμανό Όττο Βαν Γκέρικε (Otto Van Guericke).
Αυτή δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια μεγάλη σφαίρα από θειάφι, το οποίο έχει τις ίδιες ηλεκτρικές ιδιότητες με το κεχριμπάρι.
Τρίβοντας με το χέρι τη σφαίρα, καθώς αυτή περιστρεφόταν, αποκτούσε ηλεκτρικό φορτίο.
Η πρώτη γεννήτρια στατικού ηλεκτρισμού στην ιστορία ήταν γεγονός.

Στήβεν Γκρέυ (Stephen Grey)

1729

Η ιδέα ότι ο ηλεκτρισμός μπορεί να "ρέει" μέσα από διάφορα σώματα όπως ακριβώς το νερό μέσα σ'έναν σωλήνα.
Πρωτοδιατυπώθηκε όμως το 1729 από τον Στήβεν Γκρέυ (Stephen Grey) ο οποίος ταυτόχρονα διαχώρισε και έδωσε έναν κατάλογο των ηλεκτρικών και μη ηλεκτρικών σωμάτων. Συγκεκριμένα κρέμασε ένα παιδί από μεταξένια νήματα και το συνέδεσε με στατικό ηλεκτρικό φορτίο.
Το φορτίο πέρασε από το σώμα του παιδιού έτσι που αυτό μπορούσε να σηκώσει μικρά κομμάτια χαρτί από το έδαφος χωρίς να τα αγγίξει.

Βενιαμίν Φραγκλίνο (Benjamin Franklin)

1752

Ως το 1752 υπήρχε διαχωρισμός του ηλεκτρισμού σε δύο "είδη". Αυτά τα "είδη" έγιναν συγκεκριμένα
από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο (Benjamin Franklin), ο οποίος όρισε το "ηλεκτρικό φορτίο" ως ένα
ιδιόρρυθμο είδος ρευστού που διαχέεται στα υλικά αντικείμενα και μπορεί να μεταπηδήσει από ένα
σώμα σε άλλο προκαλώντας σπινθήρα. Τα δύο είδη φορτίου ονομάστηκαν αυθαίρετα θετικό (+) και
αρνητικό (-).

Λουίτζι Γκαλβάνι (Luigi Galvani)

1771

Το 1771 ένας Ιταλός ανατόμος, ο Λουίτζι Γκαλβάνι (Luigi Galvani), παρατήρησε τα εξής: Εκτελώντας ένα πείραμα με νεκρούς βατράχους, είδε ότι αν έφερνε σε επαφή τα νεύρα των μηρών με δύο διαφορετικά μέταλλα (π.χ. σίδηρο και χαλκό) ο μυς έκανε μία σύσπαση. Αυτή όμως είναι μία ιδιότητα μόνο των ζωντανών μυών.

Κουλόμπ (Charles Augustin De Coulomb)

1785

Οι πρώτες ποσοτικές μελέτες ηλεκτρικών φαινομένων τοποθετούνται στο 1785, οπότε ο Κουλόμπ (Charles Augustin De Coulomb) μέτρησε τις ηλεκτρικές δυνάμεις με ένα πολύ ευαίσθητο δυναμόμετρο, το ζυγό στρέψης.
Έτσι ο Κουλόμπ διατύπωσε τον περίφημο "νόμο του αντίστροφου τετραγώνου" που φέρει το όνομα του:
"Η ελκτική και η απωστική δύναμη ανάμεσα σε δύο ηλεκτρικά φορτισμένα σώματα είναι ανάλογη του
φορτίου τους και αντιστρόφως ανάλογη του τετραγώνου της απόστασης τους".

Βόλτα (Alessandro Volta)

1800

Το 1800 ο Βόλτα (Alessandro Volta) ανέτρεψε τη θεωρία του Γκαλβάνι περί ζωικού ηλεκτρισμού και
εξήγησε τα πειράματα του συμπατριώτη του, αποδεικνύοντας ότι ο ηλεκτρισμός μπορεί να παραχθεί
από την επαφή δύο μετάλλων. Έτσι κατασκεύασε το "βολταϊκό στοιχείο".