Images

Ιστορία του ευρωπαϊκού κινηματογράφου

  • Period: to

    Βουβός κινηματογράφος

    Ο όρος αυτός αναφέρεται σε ταινίες που δεν είχαν συγχρονισμένο ηχογραφημένο ήχο. Οι διάλογοι γίνονταν μέσω παντομίμας και με κάρτες τίτλων-διαλόγων, που εμφανίζονταν σε σημεία της ταινίας για να διηγηθούν-σχολιάσουν σημεία της ιστορίας και να εμφανίσουν διαλόγους. Αρχικά οι ταινίες συνοδευόταν από ζωντανή μουσική, που από τότε αναγνωρίστηκε σαν βασικό στοιχείο τους. Οι ηθοποιοί έδιναν μεγάλη έμφαση στη γλώσσα του σώματος και στις εκφράσεις του προσώπου, για να γίνουν πιο κατανοητοί στο κοινό.
  • Πρώτη ταινία μικρού μήκους (2.11 δευτερόλεπτα)

    Πρώτη ταινία μικρού μήκους (2.11 δευτερόλεπτα)
    Η πρώτη «πρωτόγονη» προσπάθεια για καταγραφή της κίνησης σε κινηματογραφική μηχανή είναι γεγονός. Πρόκειται για το Roundhay Garden Scene, μια ιστορική ταινία μικρού μήκους του εφευρέτη Λουί Λε Πρενς. Ο Λουί Λε Πρενς πειραματιζόταν με την εφεύρεσή του, όταν γύρισε τις σκηνές αυτές στον κήπο του σπιτιού της οικογένειας Γουίτνεϊ στο Oakwood Grange, ένα προάστιο του Ληντς στην Αγγλία. Η κινηματογραφική κάμερα είχε έναν φακό, και χρησιμοποιούσε χάρτινο φιλμ.
  • Οι πρώτη δημόσια προβολή

    Οι πρώτη δημόσια προβολή
    Η ταινία μικρού μήκους των αδερφών Λιμιέρ στο Παρίσι ήταν η πρώτη δημόσια προβολή με μεγάλη απήχηση στο κοινό. Στη Γαλλία, οι αδελφοί Ογκύστ και Λουί Λιμιέρ, βασιζόμενοι στο κινητοσκόπιο των Ντίκσον και Έντισον, εφηύραν τον κινηματογράφο (cinematographe), μια φορητή κινηματογραφική μηχανή λήψεως, εκτύπωσης και προβολής του φιλμ.
    Είχαν προηγηθεί δημόσιες προβολές τον Νο­έμβριο του ίδιου έτους από τον Γερμανό εφευρέτη Μαξ Σκλαντανόφσκι, αλλά η ογκώδης μηχανή του δεν ήταν ιδιαίτερα εύχρηστη.
  • Θωρηκτό Ποτέμκιν

    Θωρηκτό Ποτέμκιν
    Ρωσική παραγωγή σε σκηνοθεσία του Σεργκέι Αϊζενστάιν. Είναι μια ιστορική ταινία, που αναφέρεται στην εξέγερση των ναυτών του ομώνυμου θωρηκτού στην Οδησσό, το 1905, την εποχή του Ρωσο-Ιαπωνικού πολέμου.
    Παρά το ότι το φιλμ μοιάζει με δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, στην πραγματικότητα είναι μια μελέτη πάνω στη χρήση του μοντάζ αλλά και στη δυνατότητα του κινηματογράφου να παράγει ιδέες.
  • Period: to

    Ομιλών και έγχρωμος κινηματογράφος

    Η ιστορία του ηχογραφημένου κινηματογραφικού ήχου ξεκίνησε το 1926. Περίπου την ίδια περίοδο με την προσαρμογή του ήχου, ξεκίνησαν συστηματικές προσπάθειες για την προσθήκη χρώματος.
  • Η Μεγάλη Χίμαιρα (La Grande Illusion)

    Η Μεγάλη Χίμαιρα (La Grande Illusion)
    Αν και από τις πρώτες ταινίες του ομιλούντα κινηματογράφου, η ταινία θεωρείται από τις κορυφαίες του γαλλικού κινηματογράφου, και αποτελεί μια από τις κλασσικότερες αντιπολεμικές ταινίες στην ιστορία του. Ο σκηνοθέτης της ταινίας Ζαν Ρενουάρ επιχειρεί μία βαθιά ουμανιστική καταγραφή των κοινωνικών αντιθέσεων και των συνόρων που χωρίζουν ανθρώπους, τάξεις αλλά και χώρες ολόκληρες.
  • Κλέφτης ποδηλάτων (ιταλικά: Ladri di biciclette‎)

    Κλέφτης ποδηλάτων (ιταλικά: Ladri di biciclette‎)
    Ιταλική δραματική ταινία σε σκηνοθεσία του Βιτόριο ντε Σίκα, που περιγράφει την ιστορία ενός φτωχού πατέρα στη Ρώμη μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ταινία θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα του ιταλικού νεορεαλισμού. Έλαβε τιμητική βράβευση Όσκαρ το 1950, ενώ λίγα χρόνια αργότερα εκτιμήθηκε από τους κριτικούς κινηματογράφου ως μια από τις σημαντικότερες ταινίες όλων των εποχών.
  • Τα 400 χτυπήματα (Les Quatre Cents Coups)

    Τα 400 χτυπήματα (Les Quatre Cents Coups)
    Δραματική ταινία που αποτελεί μία από τις χαρακτηριστικές ταινίες του γαλλικού Νέου Κύματος. Το σενάριο επιμελήθηκε ο Φρανσουά Τρυφώ και ο Μαρσέλ Μουσί ενώ την σκηνοθεσία ανέλαβε ο Φρανσουά Τρυφώ. Η υπόθεση αναφέρεται σε ένα αγόρι που έρχεται αντιμέτωπο με το απολυταρχικό σύστημα του σχολείου της εποχής και την αδιαφορία της οικογένειας του. Με πολλές προτάσεις βράβευσης και βραβεία η ταινία είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένη ως μία από τις καλύτερες γαλλικές ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου.
  • Period: to

    Νέα ρεύματα

    Την περίοδο αυτή ο σκηνοθέτης συμμετέχει πιο ενεργά στη δημιουργία ταινιών και γίνεται και σεναριογράφος. Το Νέο Κύμα (La Nouvelle Vague) στη Γαλλία επεδίωξε την απελευθέρωση της κινηματογράφησης από τα καθιερωμένα πλαίσια. Στη Μ.Βρετανία κάνει την εμφάνισή του ο Ελεύθερος Κινηματογράφος (Free Cinema), φέρνοντας στο προσκήνιο τα προβλήματα της εργατικής τάξης. Στη Γερμανία εκπρόσωποι του Νέου Γερμανικού Κινηματογράφου άλλαξαν το ύφος των ταινιών, εστιάζοντας κυρίως σε πολιτικά θέματα.
  • Blow-Up

    Blow-Up
    Βρετανική-ιταλική ταινία σε σκηνοθεσία Μικελάντζελο Αντονιόνι και σε σενάριο του ίδιου και του Τονίνο Γκουέρα.
    Κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών του 1967. Ο μεγάλος Ιταλός σκηνοθέτης αναφέρεται στο πρόβλημα της αυταπάτης και στα συγκεχυμένα όρια μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, με αφορμή τη μεγέθυνση μιας φωτογραφίας στην οποία εμφανίζεται ένα πτώμα που έχει εξαφανιστεί.
  • Period: to

    Οι δεκαετίες του ΄80 και ΄90: Ανάμεσα στον εμπορικό και τον ποιοτικό κινηματογράφο.

    Χαρακτηριστικά των δεκαετιών αυτών είναι η εξάπλωση της βιντεοταινίας, τα μουσικά βίντεο που γίνονται μέρος πολλών ταινιών και δίνουν ώθηση σε πολλές κινηματογραφικές παραγωγές, και η επέκταση των τεχνολογικών δυνατοτήτων με ειδικά εφέ από υπολογιστές, ιδιαίτερα σε ταινίες δράσης και φαντασίας. Νέα εξέλιξη της δεκαετίας του ΄90 αποτελούν επίσης οι ταινίες animation μεσω υπολογιστών.
  • Δωμάτιο με θέα (A Room with a View)

    Δωμάτιο με θέα (A Room with a View)
    Η ταινία είναι ένα αγγλικό ερωτικό δράμα σε σκηνοθεσία του Τζέιμς Άιβορι και παραγωγής του Ισμαήλ Μέρτσαντ βασισμένο στο μυθιστόρημα του 1908 με τον ομότιτλο τίτλο, του συγγραφέα Ε. Εμ. Φόστερ. Ακολουθεί πιστά το μυθιστόρημα και η πλοκή είναι τοποθετημένη στην Αγγλία και την Ιταλία και αναφέρεται σε μια νεαρή γυναίκα που ζει περιορισμένη και καταπιεσμένη κατά τις συνήθειες της Εδουαρδιανής εποχής και του ειδυλλίου της με έναν απελευθερωμένο νέο άντρα. Η ταινία ήταν υποψήφια για πολλά βραβεία.
  • Ριφ-Ραφ (Riff-Raff)

    Ριφ-Ραφ (Riff-Raff)
    Βρετανική παραγωγή σε σκηνοθεσία Κεν Λόουτς, που κέρδισε το Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, και είναι μια βραχνή, ζωντανή σπουδή στη ζωή μιας ομάδας εργατών που αρνούνται τα δικαιώματά τους. Όσο μεγαλώνει η οργή της εργατιάς τόσο αυτοί αποβάλλουν τους φόβους τους και στο τέλος στασιάζουν. Το φιλμ επαναπροσδιορίζει τους δεσμούς του σκηνοθέτη με την εργατική τάξη και διακηρύσσει ότι οι πολιτικές του πεποιθήσεις δεν αμβλύνθηκαν ούτε θόλωσαν, απλώς ωρίμασαν με την πάροδο του χρόνου.
  • Underground

    Underground
    Ο Εμίρ Κουστουρίτσα σκηνοθετεί ένα προσωπικό δράμα, αυτό της χαμένης του πατρίδας. Μεροληπτικός και άμεσος, πολιτικός και λυρικός, διχάζεται ανάμεσα στο εξομολογητικό τόνο και την πληθωρικότητα του σκηνοθετικού του ύφους.
    Η ταινία χωρίζεται σε τρία μέρη: Πόλεμος (1941-1944)-Ψυχρός Πόλεμος(1961)-Πόλεμος(1992). Στο σενάριο συμμετέχει ο Dušan Kovačević, γνωστός θεατρικός συγγραφέας. Η μουσική του Γκόραν Μπρέγκοβιτς χαρακτηρίζει την ταινία, που βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών.
  • Period: to

    Η νέα χιλιετιά

    Συνεχίζεται η τάση για παραγωγές υψηλού προυπολογισμού, και υπάρχει μια άνθηση στις ταινίες φαντασίας. Παράλληλα όμως εκδηλώνεται μεγαλύτερο ενδιαφέρον και για ανεξάρτητες παραγωγές. Η εξέλιξη της τεχνολογίας στους ΗΥ και το ιντερνετ παρέχει ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες στην δημιουργία των ταινιών.
  • Μίλα της (Hable con ella)

    Μίλα της (Hable con ella)
    Ισπανική δραματική ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία Πέδρο Αλμοδόβαρ. Η ταινία πραγματεύεται το πώς δύο άντρες, με γνώμονα τη μοναξιά, συνδέονται με βαθιά φιλία, όταν συναντιούνται στο νοσοκομείο, όπου ο καθένας έχει εκεί σε κώμα την αγαπημένη του. Η ταινία θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες ταινίες του 21ου αιώνα.
    Βραβεύτηκε με περισσότερα από τριάντα διεθνή βραβεία, μεταξύ των οποίων το Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου και η Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
  • Λευκή Κορδέλα (Das weiße Band, Eine deutsche Kindergeschichte)

    Λευκή Κορδέλα (Das weiße Band, Eine deutsche Kindergeschichte)
    Γερμανόφωνη ταινία αυστριακής παραγωγής, η οποία κυκλοφόρησε σε ασπρόμαυρο, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Μίχαελ Χάνεκε. Το δράμα απεικονίζει την κοινωνία και την οικογένεια σε ένα χωριό της Βόρειας Γερμανίας λίγο πριν τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με τον Χάνεκε, η ταινία πραγματεύεται τη «γέννηση κάθε τύπου τρομοκρατίας, είτε αυτή είναι πολιτικής είτε θρησκευτικής μορφής. Κέρδισε μεταξύ άλλων το βραβείο του Χρυσού Φοίνικα και πολλές θετικές κριτικές.