Αρχαίοι Έλληνες Μαθηματικοί

Θαλής, ο Μιλήσιος

600 BCE

Ο Θαλής αναφέρεται ως σπουδαίος γεωμέτρης. Κέρδισε μάλιστα τον θαυμασμό των Αιγυπτίων μετρώντας το ύψος των πυραμίδων, βασιζόμενος στο μήκος της σκιάς τους και της σκιάς μιας ράβδου που κάρφωνε στο έδαφος. Θεωρείται δίκαια ως ο «Πατέρας των Επιστημών» γιατί σ’ αυτόν – πρώτον απ’ όλους – οφείλεται το πιο χαρακτηριστικό και θεμελιώδες γνώρισμα της επιστημονικής μεθοδολογίας: η απόδειξη.

Πυθαγόρας, ο Σάμος

570 BCE

Τον Πυθαγόρα πάνω από όλα τον καθοδηγεί ο ορθολογισμός (ορθός - λόγος) των μαθηματικών, βλέποντας στους αριθμούς την έκφραση της αρμονίας. Υπάρχουν τεκμήρια του 4ου αιώνα π.Χ., που ενισχύουν την εκδοχή να είχε ανακαλύψει ο ίδιος ο Πυθαγόρας το ομώνυμο γεωμετρικό Θεώρημα, σύμφωνα με το οποίο σε κάθε ορθογώνιο τρίγωνο το εμβαδόν του τετραγώνου της υποτείνουσας είναι ίσο με το άθροισμα των εμβαδών των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών.

Θεόδωρος, ο Κυρηναίος

465 BCE

Οι κύριες μελέτες του Θεόδωρου αφορούν την ασυμμετρία (αρρητότητα). Απο τον πλατωνικό διάλογο Θεαίτητος γνωρίζουμε ότι ο Θεόδωρος είχε αποδείξει την αρρητότητα των τετραγωνικών ριζών από 3 έως 17.

Εύδοξος, ο Κνίδιος

404 BCE

Η πρώτη από τις μεγάλες συνεισφορές του Εύδοξου στη γεωμετρία ήταν η ανάπτυξη μιας εκλεπτυσμένης θεωρίας για τις αναλογίες. Η δεύτερη μεγάλη συνεισφορά του Εύδοξου ήταν η μέθοδος της εξάντλησης που είχε άμεση εφαρμογή στον υπολογισμό εμβαδών και όγκων διάφορων γεωμετρικών σχημάτων.

Ευκλείδης

300 BCE

Είναι γνωστός ως ο «πατέρας» της Γεωμετρίας. Το γνωστότερο έργο του είναι τα Στοιχεία, το οποίο αποτελείται από 13 βιβλία. Το έργο του Ευκλείδη ήταν τόσο σημαντικό ώστε η γεωμετρία που περιέγραψε στα Στοιχεία του ονομάστηκε Ευκλείδεια, ενώ τα Στοιχεία σήμερα θεωρούνται ένα από τα σημαντικότερα μαθηματικά έργα όλων των εποχών.

Διόφαντος, ο Αλεξανδρεύς

250

Έχει αποκληθεί «πατέρας της άλγεβρας» εξαιτίας του εμβληματικού έργου του «Αριθμητικά». Συνεισέφερε πολύ στην ανάπτυξη της αριθμητικής, καθιέρωσε και τυποποίησε έναν τύπο σύντομου μαθηματικού συμβολισμού για τη γραφή προβλημάτων, άρχισε να χρησιμοποιεί τα κλάσματα ως πραγματικούς αριθμούς και ασχολήθηκε με την επίλυση εξισώσεων με πολλαπλούς αγνώστους όρους.