Γ. ΒΕΡΙΤΗΣ

Βιογραφία

1915

Ο Αλέξανδρος Γκιάλας (Ελάτα Χίου, 1915 – Αθήνα, 5 Μαΐου 1948) ήταν Έλληνας ποιητής, γνωστός με το φιλολογικό ψευδώνυμο «Γ. Βερίτης».Ο Αλέξανδρος Γκιάλας ήταν το τρίτο από τα επτά παιδιά του Ιωάννη Γκιάλα, ιερέα και δασκάλου στο χωριό Ελάτα της Χίου, και της Αμαλίας Γκιάλα, το γένος Μπιλίρη.

Τα πρώτα του γράμματα

1932

Από το γυμνάσιο άρχισε να εκδηλώνεται η κλίση του Γ. Βερίτη για τα γράμματα, με τη σύνθεση ποιημάτων, διηγημάτων και άρθρων, που τα δημοσίευσε σε μαθητικά περιοδικά και τοπικές εφημερίδες της Χίου. Η πρώιμη διανοητική του ανάπτυξη τον έφερε φοιτητή σε ηλικία 16 ετών στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών( 1932 ). Στην Αθήνα συνδέθηκε με την Αδελφότητα Θεολόγων «Η Ζωή».

Λίγα λόγια για τον ποιητή

1934

Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε το 1915 στα Έλατα της Χίου και πολιτογραφήθηκε στο χώρο των γραμμάτων με το ψευδώνυμο «Γ. Βερίτης».Από το 1937, όταν εκδόθηκε το περιοδικό Ακτίνες ως όργανο της «Χριστιανικής Ενώσεως Επιστημόνων», ο Γ. Βερίτης υπήρξε από τους πρώτους και βασικούς συνεργάτες του. Παράλληλα, δραστηριοποιήθηκε ιδίως στον χώρο της νεολαίας και στον φοιτητικό χώρο καταπολεμώντας τις υλιστικές θεωρίες, ακόμα και κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής.

Ποιήματα Γ. Βερίτη

1937

Ποιήματά του την περίοδο εκείνη δημοσιεύθηκαν και στο λογοτεχνικό περιοδικό της Αθήνας Νέα Εστία με το ψευδώνυμο Αλέκος Πέτασος (1937).

Το πρώτο του ποίημα

1938

Το πρώτο του ποίημα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ακτίνες», το Πάσχα του 1938, είχε τίτλο «Πασχαλινός».
«Στο στερνό το ξεψύχημα δειλινού μυρωμένου
Κάποια ρόδα μαραίνονται, κάποια ρόδα πεθαίνουν.

Ο ποιητής Του Χριστού

1939

ΆΝΟΙΞΗ μπήκε για καλά, Κι η Θάλασσα παιζογελά

κι ανθίζουν οι κήποι εντός μου.

Πλάκες, που στέκατε βαριές

στα μνήματα και στις καρδιές,

σας έσπασε ο Χριστός μου!

Λόγια του ποιητή Γ. Βερίτη

1940

ΑΝΑΣΤΑΣΗ 'ΝΑΙ. Κι η ψυχή

δεν νιώθει τώρα μοναχή

καθώς εχτές και πρώτα.

Κάποιος βαδίζει στο πλευρό, της απαλαίνει το σταυρό,

σπογγίζει τον ιδρώτα.

Το έργο του

1947

ο Βερίτης δεν υπήρξε αποκλειστικά ποιητής, αλλά και μελετητής στην επιστήμη του, τη Θεολογία, μεταφραστής, διηγηματογράφος και λογοτεχνικός κριτικός. Προεχόντως, υπήρξε ένας Χριστιανός αγωνιστής και πνευματικός άνθρωπος. Μόλις μία ποιητική συλλογή (Η Ωδή του Αγαπητού, 1947) εκδόθηκε όσο ζούσε, ενώ άλλες τρεις (Στις πηγές των υδάτων, `Οταν ανθίζουν τα κρίνα, Με την αυγή) εκδόθηκαν με υλικό που συγκεντρώθηκε από τα χειρόγραφά του μετά τον θάνατό του.

Ο Βερίτης απεβίωσε το 1948

1948

Ο Βερίτης απεβίωσε στις 5 Μαΐου 1948, μόλις μετά το Πάσχα. Η σορός του αναπαύεται στην «κατακόμβη» του κτήματος της «Ζωής» στην Αγία Παρασκευή (τον γνωστό δήμο του Λεκανοπεδίου Αττικής).Στο νησί του, τη Χίο, ο Γ. Βερίτης τιμάται με δύο προτομές. Η πρώτη, μαρμάρινη, βρίσκεται στον Δημοτικό Κήπο (το «Βουνάκι») της πρωτεύουσας του νησιού (Χίος ή «Χώρα»), ενώ η δεύτερη, μεταλλική και πιο πρόσφατη, στο χωριό καταγωγής του πατέρα του, τα Μεστά.