-
Period: to
Η χημεία Περίοδος 1916-1935
-
Τα οξέα και τις βάσεις ως δέκτες και δότες ζεύγους ηλεκτρονίων
Το 1923 ο Lewis αναπτύσσει τη γενικευμένη θεωρία περί οξέων και βάσεων με βάση την ηλεκτρονιακή δομή των χημικών ενώσεων. Ο Lewis ορίζει τα οξέα και τις βάσεις ως δέκτες και δότες ζεύγους ηλεκτρονίων, αντιστοίχως. Ο ορισμός αυτός υπερκαλύπτει τον πρώιμο ορισμό των οξέων και βάσεων του Arrhenius, όπως και τον ορισμό των Brønsted και Lowry. Οξύ πλέον μπορεί να είναι και ουσία που δεν περιέχει καν υδρογόνο, όπως π.χ. οι ενώσεις BF3 και AlCl3. -
Το φωτόνιο
Το 1926, ο επιστημονικός κόσμος έχει πλέον αποδεχθεί τη σωματιδιακή φύση του φωτός και ο Lewis μαζί με τον φυσικό Frithiof Wolfers προτείνουν το όνομα φωτόνιο (photon) για το στοιχειώδες σωματίδιο ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας. -
Η ποσοτική θεώρηση της ηλεκτροαρνητικότητας των στοιχείων
Οι χημικοί Linus Pauling και Robert Mulliken (Nobel Χημείας του 1966) παρουσιάζουν μια ποσοτική θεώρηση της ηλεκτροαρνητικότητας των στοιχείων και διατυπώνουν μια κλίμακα ηλεκτροαρνητικότητας που φέρει το όνομά τους.